Onderweg naar familie kwam ik een afgezaagde boomstronk tegen. Bij het bekijken van de zijn jaarringen kwamen spontaan de eerste regels van deze tekst bij me binnen. Ik moest er ineens weer aan denken dus ik dacht nu schrijf ik ze meteen op. De rest ging vanzelf....

Beer van een Boom

Daar sta je dan.
Afgesneden van de wereld.
Met je wortels nog in de aarde
als een geest met ongedane zaken.

Onopvallend zo langs de weg.
Ik vind je,
diep en best dubbelzinnig.
Je werk werd vast te groot?
Onafgevoerd en openlijk,
je ontroerde me stilletjes.

Na jaren trouwe dienst,
zo ontaard en dan toch zo geaard.
Je geeft nog steeds lucht.
Met een glimlach loop ik verder.
Dag Beer van een Boom.


Liefs, Mijntje.

Lieve sistah, ja zo denk ik ook vaak na over gekapte bomen. Wat een mooi gedichtje, ik snap de gevoelens erbij <3

Hi Sistah, Och...nahja dat verbaast me ook eigenlijk niks heh... kijk maar naar Mama. ;)
Dankjwel! Wat fijn om te horen dat het je aanspreekt en je het ook snapt. Kus! Hvj sis! Liefs, Mijn

Hoi bedankt dat je weer wat nieuws heb geplaatst met vriendelijke groet: Leon.

Echt bedankt ik vroeg me het en je deed het bedankt mam